1 – ostroga brązowa z Kopaniewa, zachowana w całości, mocno skorodowana. Ostroga jest zdobiona pięcioma parami żłobków oraz owalnymi wgłębieniami. W klasyfikacji J. Żaka ostroga ta zaliczona została do grupy technicznej I odmiany A. Opinie na temat proweniencji ostróg tego typu są podzielone: uznawane są za wyroby germańskie, słowiańskie, lub zachodnioeuropejskie, a także powstałe pod wpływem bałtyjskim lub karolińskim.
2 – ostroga brązowa z Drawska Pomorskiego, zachowana częściowo, ze śladami naprawy w miejscu pęknięcia. Zdobiona rowkami i pionowymi wgłębieniami oraz stylizowanymi głowami zwierzęcymi. W klasyfikacji ostróg J. Żaka zaliczona została do grupy technicznej I, odmiany B, natomiast wg I. Gabriela i A. Janowskiego należałoby zaliczyć ją do okazów z zaczepami uszkowymi (obecnie ułamanymi).
1 – znaleziona przypadkowo, najpewniej w latach 80. XIX w., przy drodze prowadzącej do Łebienia, wraz z fragmentami zdobionej ceramiki i nożem żelaznym;
2 – znaleziona przypadkowo lub podczas badań powierzchniowych na przełomie XIX i XX w. razem z fragmentami przedmiotów żelaznych, naczyń glinianych oraz kości zwierzęcych na grodzisku zwanym “Górą Szubieniczą”, położonym przy granicy z Dalewem.
Chronologia:
Do niedawna ostrogi datowano na VI w. (Kopaniewo – pocz. VI w., Drawsko – schyłek 1. poł. VI w.). Obecnie ich chronologię przesuwa się z reguły na VIII w. (odmiana A – 1. poł. VIII w., odmiana B –C – 2. poł. VIII w.)
Zbiory:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Oprac. A. Kowalówka
