Masywne okucie końca pasa o dziobowato uformowanym zakończeniu, formą odpowiadające typowi VI.11 wg Madydy-Legutko. Skuwka rzemienia zaopatrzona w 4 nity jest zdobiona słabo widocznymi liniami rytymi. Wzdłuż krawędzi oraz po obu stronach środkowej wypukłości okucia znajdują się częściowo zatarte pasma delikatnego ornamentu „wilczych zębów”, wykonanego rylcem.
Okucia dziobowate są spotykane w kulturze wielbarskiej i na terenach bałtyjskich zarówno w grobach męskich jak i kobiecych, a w jednym przypadku zastosowano je w uprzęży końskiej (cmentarzysko w Sątocznie, woj. warmińsko-mazurskie, stan. 3).
Znalezisko przypadkowe z 2001 r. Okucie zostało odkryte w lesie pod Ulowem, w pobliżu stan. 9 (osada kultury wielbarskiej).
Chronologia:
2. poł. IV – 1. poł. V w.
Zbiory:
Muzeum Regionalne w Tomaszowie Lubelskim
Oprac. B. Niezabitowska-Wiśniewska
