1 – 2 pozłacane zapinki srebrne typu Groß Köris-Swilcza, prawie identyczne z płaskimi nóżkami w kształcie rombu, pokrytymi ornamentem geometrycznym, wycinanym i profilowanymi kabłąkami z pięcioma poziomymi rzędami perełkowatych drucików. Kabłąki oraz sprężyny zakończone są pustymi kulami oraz wypustkami;
2 – fibula srebrna typu Wiesbaden o konstrukcji kuszowatej ze spiczastą nóżką zdobioną na obrzeżach delikatnymi liniami rytymi;
3 – fibula srebrna typu Niemberg z szerokim, trójkątnym kabłąkiem zdobionym wzdłuż brzegów motywem „wężyka” i krótkich kresek;
4 – 2 kolczyki typu huńskiego, złoty i brązowy, skorodowany;
5 – złom srebrny w postaci: 2 części bransolet z graniastymi zakończeniami, celowo pogiętych, na jedną z nich nałożono 2 pierścienie z drutu srebrnego; 5 zawieszek z drutu srebrnego; 7 fragm. zawieszek z drutu srebrnego;
6 – 10 denarów rzymskich (odkrytych w rulonie) emisje: Hadriana (1), Marka Aureliusza (3), Kommodusa (4, w tym 2 bez oznaczenia), Faustyny (1), Kommodusa lub Antonina Piusa (1);
7 – paciorek szklany o barwie brązowawej typu 31 wg Tempelmann-Mączyńskiej. W skład skarbu wchodzi ponadto: odłupek krzemienny, fragm. kości ze śladami obróbki i 2 fragm. bardzo silnie skorodowanego przedmiotu żelaznego.
Depozyt ma zapewne charakter „skarbu rodzinnego” ukrytego pod domostwem w obliczu gwałtownego zagrożenia, np. ataku na osadę. Oprócz depozytu w obrębie osady odkryto również dwie pracownie bursztyniarskie.
W 1976 r. podczas badań wykopaliskowych prowadzonych przez Aleksandrę Gruszczyńską na osadzie (stan. 3), w przybudówce półziemianki (warsztat obróbki bursztynu), ukryty prawdopodobnie w pojemniku ze skóry lub tkaniny.
Chronologia:
poł. V w. (datowanie dendrochronologiczne: 433±10)
Zbiory:
Muzeum Okręgowe w Rzeszowie
Oprac. J. Podgórska-Czopek
