2 paradne pozłacane zapinki srebrne typu naddunajskiego, pochodzące ze skarbu interpretowanego jako depozyt kultowy wywodzący się z tradycji skandynawskiej. Ozdoby są niemal identyczne, mają długie rombowate nóżki, krótkie pochewki, wysokie kabłąki oraz główki w formie półkolistej tarczki nakrywającej sprężynę. Do tarczek przytwierdzonych jest po 5 kulistych guzków wykonanych ze złotych taśm, zakończonych nasadkami. Tarczki i nóżki zapinek są ozdobione ornamentyką wycinaną w stylu Sjörup – symetrycznymi motywami spiralnymi i oplecione srebrnymi „perełkowatymi” drucikami. Podobne druciki znajdują się na kabłąkach fibul. Aktualny wygląd zapinek jest wynikiem prac rekonstruktorskich z lat 30. XX w.
Ukryty pod głazem depozyt znaleziono przypadkowo w 1904 r. podczas budowy kolei wąskotorowej ze Świelina do Bobolic. Pierwotnie zawierał on 4 niemal identyczne fibule. Do 1934 r. znajdowały się one w rękach prywatnych (ziemianina Hintze ze Świelina), później zostały przekazane do zbiorów szczecińskich, gdzie poddano je zabiegom konserwatorskim. Pierwotnie 3 zapinki były kompletne, jedna zachowana w kilku fragmentach. W czasie II wojny światowej zabytki te zostały ewakuowane. Dwie zachowały się w Stralsundzie, skąd w 2009 r. trafiły do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie. Kolejna zdekompletowana zapinka, została ponownie odnaleziona w 2016 r. w pobliżu miejsca ewakuacji w Mołtowie pod Kołobrzegiem.
Zapinki tego typu w rejonie nadbałtyckim są odkrywane incydentalnie, a występują głównie na obszarach nadreńskim i naddunajskim.
Chronologia:
poł. V w.
Zbiory:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Oprac. H. Machajewski
