1 – miecz żelazny typu spatha z jelcem i zachowanym częściowo trzpieniem rękojeści;
2 – bursztynowa zawieszka z osadzonym w złotej oprawie almandynem, tzw. pacior mieczowy;
3 – 2 okucia pochwy miecza ze złotej blachy zdobione ornamentem wybijanym w stylu Untersiebenbrunn;
4 – części trzewika typu Gundremmingen: taśma srebrna, stopka brązowa;
5 – 2 złote okucia wysadzane almandynami w stylu polichromicznym;
6 – 11 cienkich blach złotych zdobionych ornamentem wybijanym, stanowiących okładziny symbolicznego łuku refleksyjnego o rozpiętości ramion ok. 80 cm;
7 – żelazne zakończenia wędzidła ze srebrnymi kółkami i złoconymi, srebrnymi zaczepami do rzemieni, zdobionymi ornamentem stempelkowym;
8 – 2 rozdzielacze rzemieni końskiej uprzęży wykonane ze srebra z pozłacanymi końcami i brązowymi podkładkami;
9 – srebrna, pozłacana zawieszka zdobiona techniką niello i ornamentem stempelkowym;
10–12 – 3 złote sprzączki ze skuwkami wysadzanymi almandynami;
13–16 – 4 srebrne sprzączki, w tym 3 pozłacane zdobione ornamentem stempelkowym na skuwce;
17 – srebrne kółko ze skuwką;
18 – srebrne pozłacane okucie końca pasa zdobione techniką niello i ornamentem stempelkowym;
19 – 2 złote okucia końca pasa wysadzane almandynami;
20 – 2 półksiężycowate okucia z brązu (1 uszkodzone) pokryte złotą blaszką, wysadzane almandynami;
21 – trójkątna blaszka złota; 22 – żelazny nóż.
Waga zachowanych przedmiotów złotych wynosi ok. 150 g, srebrnych ok. 243 g.
W 1911 r. podczas wybierania piasku został przypadkowo odkryty pochówek człowieka i konia z licznymi złotymi przedmiotami. Nie mamy informacji o sposobie ułożenia szkieletów. Część z wykopanych przedmiotów znalazcy rozdzielili między siebie. Większość została przemycona przez ówczesną granicę rosyjsko-austriacką do Krakowa, gdzie zostały zakupione przez Muzeum Narodowe. Od 1938 r. znajdują się w zbiorach Muzeum Archeologicznego w Krakowie.
Znalezisko interpretowane jest jako zespół huński odkryty na terenie kultury przeworskiej lub jako wyposażenie grobowe miejscowego arystokraty, być może sprawującego lokalną władzę w imieniu państwa Hunów z ośrodkiem na Nizinie Węgierskiej.
Chronologia:
380/400 – 440/450 (przed 434 r. wg K. Godłowskiego)
Zbiory:
Muzeum Archeologiczne w Krakowie
Oprac. T. Wichman
