Okucie końca pasa o dziobowato uformowanym zakończeniu, w górnej partii zdobione motywem krzyżujących się linii rytych. Skuwka rzemienia jest zaopatrzona w 2 nity i podkreślona głębokimi żłobkami. Należy do typu VI.11 wg Madydy-Legutko.
Okucia dziobowate występują nieliczne w kulturze przeworskiej i na Pomorzu Zachodnim, częściej są spotykane na terenach bałtyjskich (kultura Dollkeim/Kovrovo), nad dolną Wisłą, prawobrzeżnym Mazowszu i w Kotlinie Hrubieszowskiej.
Znalezisko przypadkowe z 2001 r. Okucie zostało odkryte w lesie pod Ulowem, w pobliżu stan. 3 – cmentarzyska kultury wielbarskiej, które wchodzi w skład kompleksu 8 stanowisk archeologicznych z okresu wpływów rzymskich i wędrówek ludów zlokalizowanych wokół Ulowa, badanych od 2001 r. Odkryto tu 176 grobów, przeważnie ciałopalnych.
Chronologia:
2. poł. IV – 1. poł. V w.
Zbiory:
Muzeum Regionalne w Tomaszowie Lubelskim
Oprac. B. Niezabitowska-Wiśniewska
