1 – 3 wisiorki wiaderkowate ze stopu miedzi, zaopatrzone w taśmowate uszka zawieszone na kółkach z drutu, zdobione ornamentem wycinanym w formie trójkątów i rytym motywem jodełkowym;
2 – zapinka ze stopu miedzi, zdobiona rytym ornamentem i wybijanymi kółkami;
3 – masywna sprzączka żelazna z pogrubioną z przodu ramą, dziobowato zagiętym kolcem zdobionym u nasady pasmami złota oraz masywną skuwką mocowaną trzema nitami o złoconych główkach; 4 – nóż żelazny; 5 – dwustożkowy przęślik gliniany; 6 – czarka gliniana lepiona ręcznie;
7 – amulet z kości;
8 – naszyjnik z paciorków nanizanych na rzemień (ślady zachowane w 2 paciorkach), w tym: 81 szklanych paciorków, 2 bursztynowych paciorków;
9 – naszyjnik z 40 paciorków szklanych.
Grób został odkryty w trakcie badań wykopaliskowych cmentarzyska birytualnego prowadzonych od 1984 r. W obszernej jamie grobowej znajdował się pochówek szkieletowy kobiety. Nad kośćmi klatki piersiowej odkryto małe naczynie. Przy czaszce leżało żebro zwierzęce ze śladami użytkowania w charakterze narzędzia. W okolicy szyi odkryto dwa naszyjniki. Na lewym ramieniu leżała zapinka, na prawym przęślik, poniżej lewej dłoni żelazna sprzączka, a na wysokości kości udowej nóż żelazny. Na klatce piersiowej znaleziono amulet kościany, a w 4 miejscach szkieletu, przy złamaniach przeżyciowych (przy prawym kolanie i ramieniu, przy lewym łokciu i żebrach) znajdowały się wisiorki wiaderkowate. W obrębie wkopu, który naruszał jamę grobową zlokalizowano fragm. okładziny grzebienia.
Obecność w grobie bogato zdobionych wisiorków wiaderkowatych, licznie występujących na terenie Sambii, świadczy o kontaktach mieszkańców Kotliny Hrubieszowskiej ze strefą kultur zachodniobałtyjskich z obszaru pomiędzy rzeką Pasłęką i Niemnem.
Chronologia:
3. ćw. IV w.
Zbiory:
Muzeum Zamojskie w Zamościu
Oprac. D. Łysiak
