Pucharek szklany, grubościenny, zdobiony szlifowanymi owalami ułożonymi w trzech rzędach oraz dwoma płytkimi żłobieniami poziomymi pod krawędzią. Szkło przezroczyste barwy jasnozielonej. W typologii importów rzymskich pucharek odpowiada okazom E 230 wg Eggersa określony jako typ Kowalki (seria IA wg Straume).
Pucharki szklane tego typu wytwarzano w pracowniach nadczarnomorskich. Należą do naczyń szeroko rozpowszechnionych na terenie Barbaricum między Morzem Czarnym a Bałtykiem.
W 1904 r. odkryto przypadkowo 2 groby szkieletowe (mężczyzny i kobiety) w kamiennych skrzyniach pod nasypami kurhanowymi, w których znaleziono elementy stroju, ozdoby, uzbrojenie i importy rzymskie. Dary grobowe złożone w obu pochówkach uległy wymieszaniu. Pucharek szklany umieszczony był pierwotnie w grobie kobiety.
Chronologia:
2. poł. IV w.
Zbiory:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Oprac. H. Machajewski
