Skarb ok. 240 denarów (zachowanych 160) w naczyniu glinianym. Naczynie ma kolisty brzusiec zdobiony dwiema liniami rytymi dookolnie nad załomem. Najstarsza moneta datowana jest na lata 69–71, najmłodsza na 193–211. Skarb zawierał następujące denary: 9 Wespazjana (w tym 1 dla Tytusa i 1 dla Domicjana), 3 Tytusa, 8 Trajana, 17 Hadriana (w tym 1 dla Aeliusza Cezara), 61 Antonina Piusa (w tym 17 dla Faustyny I, 4 dla Faustyny II, 12 dla Marka Aureliusza), 32 Marka Aureliusza (w tym 7 dla Faustyny II, 2 dla Antonina Piusa, 4 dla Lucjusza Werusa, 4 dla Lucyli i 1 dla Kommodusa), 28 Kommodusa (w tym 2 dla Kryspiny) oraz 2 Septymiusza Sewera (w tym 1 dla Julii Domny). 14 monet zaginęło: 1 Hadriana, 7 Antonina Piusa (4 dla Faustyny I) i 6 Marka Aureliusza. Zaginęła także część monet znajdująca się w muzeum w Resku, w zbiorach prywatnych, a ponadto 2 denary Antonina Piusa z ewakuowanych zbiorów szczecińskich.
Zespół opuścił granice Cesarstwa Rzymskiego za Septymiusza Sewera, tj. na przełomie II i III w. i został zdeponowany ok. 200 lat później.
Skarb znaleziono w 1924 r. na polu uprawnym.
Chronologia:
po poł. IV w.
Zbiory:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Oprac. A. Bursche
