Mały kubek gliniany toczony na kole, o gładkiej lśniącej powierzchni barwy stalowoszarej, zdobiony ornamentem równoległych linii rytych na największej wydętości brzuśca i w partii górnej oraz dwoma rzędami wyciskanych regularnych dołków będących najprawdopodobniej naśladownictwem szlifów na naczyniach szklanych.
Grób odkryto w 1985 r. w trakcie badań ratowniczych prowadzonych na niewielkim, „rodowym” cmentarzysku birytualnym (stan. 25). W dużej jamie odkryto pochówek szkieletowy kobiety. Zmarłą pochowano w trumnie o łódkowatym kształcie. W pobliżu jej stóp stały 3 naczynia złożone nieco później niż pochówek. Do jednego z naczyń był włożony kubek ornamentowany wyciskanymi kółkami. Na prawym kolanie zmarłej znajdowały się kości ptasie, na prawej kości udowej złożony był grzebień, a przy lewym kolanie sprzączka brązowa. Kości szkieletu były uszkodzone w miejscu kolan, w sposób sugerujący, że zostały „przerąbane”.
Ceramika wchodząca w skład wyposażenia grobu składała się wyłącznie z naczyń wykonanych na kole, charakterystycznych dla terenów dzisiejszej Mołdawii i Rumunii. Świadczy to o utrzymywaniu mieszkańców Kotliny Hrubieszowskiej kontaktów z terenami nad dolnym Dunajem.
Chronologia:
1. poł. IV w.
Zbiory:
Muzeum Zamojskie w Zamościu
Oprac. D. Łysiak
