Kocioł brązowy o kształcie zbliżonym do odwróconego smukłego dzwonu spoczywającego na niewielkiej stopce; zaopatrzony w 2 okazałe prostokątne ucha. Na zewnętrznej powierzchni naczynia występują wyraźnie zarysowane szwy odlewnicze świadczące o technice wykonania. Zabytek reprezentuje typ kotła centralnoazjatyckiego wiązanego z kulturą huńską.
Znalezisko przypadkowe. Na kocioł natrafiono w trakcie orki. Podjęte wykopaliska przyniosły kolejne odkrycia w postaci m.in. złotego diademu (użytego wtórnie jako ozdoba pasa), złotych okuć pasa zdobionych granatami i emalią, dwóch sprzączek do pasa wykonanych z pozłacanego żelaza oraz brązowej misy. W 1831 r. właściciel majątku, major von Reibnitz przekazał znaleziska w darze królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi III, który z kolei ofiarował je berlińskiemu Muzeum Starożytności. Znajdująca się w zbiorach Muzeum Archeologicznego we Wrocławiu kopia została wykonana w 1927 r. na zamówienie władz Śląskiego Muzeum Przemysłu Artystycznego i Starożytności działającego w tym mieście w latach 1899–1945. Oryginały zabytków są przechowywane obecnie w Muzeum Sztuk Pięknych im. A.S. Puszkina w Moskwie.
Całość znaleziska interpretowana jest jako bogaty grób szkieletowy kryjący najprawdopodobniej szczątki mężczyzny, o czym świadczy zastosowanie jako ozdób pasa pociętego diademu (ozdoby kobiecej), przy czym pochówek mógł mieć charakter ofiarny.
Grób z Jędrzychowic, podobnie jak naszyjnik z Wrocławia-Rędzina, uznać należy za dowód przenikania grup koczowników huńskich na południowy obszar kultury przeworskiej.
Chronologia:
1. poł. V w.
Zbiory:
Muzeum Archeologiczne, Oddział Muzeum Miejskiego Wrocławia
Oprac. P. Madera
