Okucie z brązu, zdobione stylizowanymi motywami roślinnymi. Są to dwie splecione ze sobą gałązki, rozchodzące się i tworzące koła wypełnione po jednej stronie pięciolistnymi, po drugiej zaś trójlistnymi palmetami. Badania metaloznawcze wykazały, że okucie wykonane zostało ze stopu miedzi i cyny oraz ma ślady złocenia. Ozdobę wykonano techniką odlewania na wosk tracony, w fazie obróbki stosowano puncowanie i cyzelowanie.
Okoliczności odkrycia: zabytek został odkryty w trakcie prac wykopaliskowych prowadzonych w latach 1984–85 przez pracowników Działu Archeologii Muzeum Lubelskiego na wielokulturowym stanowisku w Zemborzycach-Dąbrowie (obecnie Lublin-Dąbrowa, stan. 19 – „osada na cyplu”). Zlokalizowano go w rowie sondażowym 1/1984 w warstwie kulturowej na głęb. 50 cm.
Okucie końca pasa z Zemborzyc-Dąbrowy jest znaleziskiem wyjątkowym, jednym z niewielu odkrytych śladów kontaktów plemion słowiańskich zamieszkujących ziemie południowo-wschodniej Polski z terenami kaganatu awarskiego. Zabytek ten mógł trafić na teren podlubelskiej osady, zapewne już po upadku kaganatu, za pośrednictwem plemion słowiańskich (np. Morawian), które bezpośrednio graniczyły z państwem Awarów.
Chronologia:
2. poł. VIII – 1. poł. IX w.
Zbiory:
Muzeum Lubelskie w Lublinie
Oprac. M. Stasiak-Cyran
