1 – ręcznie lepione naczynie, niezdobione, z chropowatą powierzchnią;
2 – ręcznie lepione naczynie, niezdobione, z lekko chropowatą powierzchnią.
Oba naczynia reprezentują najstarszy typ naczyń wczesnośredniowiecznych Słowian północnopołabskich i zachodniopomorskich o wciąż niejasnej chronologii (VI – 1. poł. VIII w.), znany m.in. z osad w Derczewie, Dziedzicach, Łobżanach, Dębczynie pod Białogardem i na Wyspie Solnej w Kołobrzegu. W klasyfikacji meklemburskiej E. Schuldta zaliczone zostały do typu Sukow, w zachodniopomorskiej W. Łosińskiego i R. Rogosza do typu VI (nr 1) i III (nr 2) w rodzinie naczyń A–B.
Oba naczynia pochodzą z systematycznych prac archeologicznych przeprowadzonych z ramienia Muzeum Narodowego w Szczecinie w 1969 r. przez Antoniego Porzezińskiego na terenie osady wczesnośredniowiecznej w Dziedzicach (stan. 4), odkrytej przypadkowo w 1960 r. przez mieszkańca wsi S. Leszkiewicza. Celem wykopalisk było rozpoznanie najstarszych faz osadnictwa wczesnośredniowiecznego na Pomorzu Zachodnim, związanego z kształtowaniem się kultury wczesnosłowiańskiej. Oba naczynia odkryto w obiektach mieszkalnych typu półziemiankowego.
Chronologia:
dawniej VI–VII w., obecnie także wskazuje się 1. poł. VIII w.
Zbiory:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Oprac. A. Kowalówka
