8 solidów z rozproszonego skarbu: 3 Teodozjusza II wybite w Konstantynopolu, 2 w latach 430–440 (RIC 257) i w latach 441–450 (RIC 292), ostrogockie(?) naśladownictwo (solida) Walentyniana III, 1 solid Leona I wybity w Konstantynopolu w 462 lub 466 r. (RIC 605), 2 solidy Zenona wybite w Konstantynopolu w latach 474–475 (RIC 911) oraz 1 okaz Anastazjusza I wybity również w Konstantynopolu w latach 491–518 (DOC 3g lub 7h).
Rozproszony skarb złożony przynajmniej z 30 solidów, znajdowanych podczas prac polowych od 1864 r. przez kilkadziesiąt lat (w 1893 r. znaleziono 2 solidy). 18 egzemplarzy miało zostać przetopionych, ok. 15 trafiło do muzeum w Szczecinie, a 10 do zbiorów prywatnych. Najstarszą zarejestrowaną monetą był solid Honoriusza wybity w Mediolanie w latach 395–423, najmłodszą naśladownictwo barbarzyńskie solida Anastazjusza I datowane zapewne na początek VI w. Skarb zawierał ponadto: 4 solidy Teodozjusza II, 2 Marcjana, 3 Leona I, 2 Zenona, 8 Anastazjusza I, 1 naśladownictwo Honoriusza oraz zapewne 1 ostrogockie Walentyniana III.
Chronologia:
1. poł. VI w.
Zbiory:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Oprac. A. Busche
