1 – 2 zapinki płytowe ze stopu miedzi grupy West Heslerton/Weimar/Brunnhem o główkach w postaci prostokątnej płytki i facetowanych kabłąkach z polami metopowymi na szczycie. Nóżki zapinek mają postać profilowanej płytki. Jedna z fibul jest zdobiona na główce, kabłąku i stopce grupami koncentrycznych kółek;
2 – zapinka ze stopu miedzi z podwójną sprężyną na wspólnej osi. Kabłąk i zakończona ażurową płytką nóżka są poprzecznie żłobkowane;
3 – zapinka ze stopu miedzi z tzw. fałszywą sprężyną – kabłąk odlany wraz z główką, imitujący cięciwę. Funkcjonalna sprężyna żelazna znajduje się pod główką zapinki. Kabłąk fibuli jest częściowo facetowany;
4 – pierścionek srebrny ze spiralnie zwiniętego drutu;
5 – nóż żelazny z ostrzem prostym i grzbietem lekko łukowatym.
Fibule mają analogie w znaleziskach z V w. z południowej Skandynawii, Gotlandii, a także z Anglii. Złote pierścienie opisanej formy występują w basenie Morza Bałtyckiego.
Okoliczności odkrycia: grób został odkryty w 2010 r. w trakcie badań wykopaliskowych. Cmentarzysko w Czarnówku (stan. 5) jest badane od 1973 r. Odkryto tutaj ok. 2400 grobów datowanych od wczesnej epoki żelaza po wczesne średniowiecze, głównie jednak należących do społeczności kultury wielbarskiej z okresu rzymskiego. Na niewielką nekropolę z OWL składa się 6 grobów związanych z przebywającą u schyłku V w. w rejonie Czarnówka ludnością skandynawską, do której należała pochowana w ob. 903A kobieta.
Chronologia:
koniec V w. (ok. 500 r.).
Zbiory:
Muzeum w Lęborku
Oprac. J. Schuster
