Zapinka płytowa, trójpalczasta, z półokrągłą główką i nóżką zakończoną długą wypustką, z zachowaną pochewką i fragmentem zaczepu igły, zdobiona tzw. ornamentem wycinanym (Kerbschnitt) w formie wstęg wzdłuż falistych brzegów płytki, a także motywem podwiniętych wolut na główce i karbowaniem na wypustkach.

Zbliżone zapinki najczęściej występują na południu Europy, na terenach zajętych przez Ostrogotów lub Gepidów, w północnej Serbii, nad Dunajem w Wojwodinie i nad Maruszą w środkowej Rumunii. Najbliższą analogię odnaleźć można jednak w zapince odkrytej w jednym z grobów w Kerczu we wschodniej części Półwyspu Krymskiego. Podobne są także gepidzkie pięciopalczaste zapinki zdobione ornamentem roślinnym i pojedynczym rombem na środku nóżki, datowane na 1. poł. VI w. Kolejną analogią jest typ Gurzuf (Velký Pesek-Sikenica/Kiszombor), datowany na 2. poł. V w. i pocz. VI w.

Zapinka została odkryta w 2007 r. w trakcie badań archeologicznych w miejscu kilkakrotnie zasiedlanym w pradziejach i średniowieczu, znanym w literaturze również jako Oszczywilk lub Piłat. W trakcie pierwszych prac wykopaliskowych przeprowadzonych tutaj w 1934 r. przez Jana Fitzkego odkryto 3 groby szkieletowe. W wyposażeniu grobu nr 1 była m.in. zbliżona do wyżej opisanej zapinka zdobiona motywami spiralnymi na główce i nóżce, zakończona sercowatym występem, którą, pomimo braku motywu zwierzęcej głowy na końcu nóżki, można zaliczyć do typu Sokolnice/Szekszár i datować na lata 450/460–480/490. Ponadto w grobie tym wystąpiła fibula o konstrukcji kuszowatej typu Ramersdorf, które były najpopularniejsze w 2. poł. V w.

Chronologia:

2. poł. V – pocz. VI w.

Zbiory:

Muzeum Okręgowe Ziemi Kaliskiej w Kaliszu

Oprac. S. Miłek